SOS Wilde Dieren is een erkend Vlaams Opvangcentrum voor Vogels en wilde dieren (VOC). De vereniging is voornamelijk actief in de streek van de Vlaamse Ardennen, het Pajottenland en Zuid-West-Vlaanderen. Het grote publiek was er welkom op hun opendeurdag.
Lees verder onder ons videoverslagvan de opendedeurdag
In het opvangcentrum worden jaarlijks honderden wilde dieren opgevangen en verzorgd. Het ultieme doel is de dieren na hun herstel opnieuw vrij te laten in de natuur. Het gaat dan bijvoorbeeld om uit het nest gevallen jongen, om zieke of vergiftigde dieren of om verkeersslachtoffers.
Op zondag 6 oktober 2024 kwamen vele dierenvrienden, nieuwsgierigen, maar ook de Chiro- jeugdbeweging, algauw meer dan 2.000 bezoekers afgezakt naar de Hoge Buizemont in Geraardsbergen, waar het opvangcentrum SOS Wilde dieren hun deuren openzette. Persinfo bracht ook een bezoek om er kennis te maken met de meer dan honderd wilde dieren die er te gast zijn.
Een verzorger van SOS Wilde dieren: “Vorig jaar vingen we meer dan 3.000 hulpbehoevende wilde dieren op voor de nodige verzorging en revalidatie.”
2023, een jaar vol uitdagingen
Door de sluiting van het CREAVES of Waals opvangcentrum voor wilde dieren in Jurbise vinden ook mensen met gewonde dieren uit Henegouwen de weg naar het Wildlife Hospital in Geraardsbergen. De werking strekt zich nu ook uit tot ver over de grens.
Eén van de uitspringers van de opgevangen dieren zijn de reeën.
“Bijna wekelijks worden we opgeroepen om reëen te gaan helpen in noodsituaties. Zo ontsnapte er bij een particulier een Muntjack. Deze soort ree is een heel tam dier en komt eigenlijk uit Zuid-Oost Azië, maar werd een eeuw geleden in West-Europa geïntroduceerd door de mens. Met zijn 50 cm schofthoogte is hij het kleinste reetje van ons land. Die bescheiden gestalte compenseert hij ruimschoots met zijn roep, daarom wordt hij ook ‘de blafhert’ genoemd. De Muntjack heeft twee sterk ontwikkelde bovenhoektanden om zijn territorium te verdedigen”, verteld ons één van de gidsen.
foto: De Muntjack
2023 was een goed muizenjaar
In 2023 was voor het opvangcentrum SOS Wilde dieren ook een goed muizenjaar door de toevloed van jonge kerk- en ransuilen.
“Wij hebben hier een kerkuil in observatie die mensen hielden als huisdier, die wij in beslag hebben genomen wegens verwaarlozing en nog een andere die ontsnapte bij zijn eigenaar en verdwaalde. De eigenaar werd op de hoogte gebracht, maar kwam er nooit achter”, gaat de gids verder.
Kerkuilen worden gehouden als valkeniersvogels. Ze werden door SOS Wilde dieren opgevangen na melding van een ‘te tamme uil’ in de tuin of een uil die met de riempjes om de poten vast zat in prikkeldraad. Wegens verstrenging op de wet voor het houden van roofvogels worden veel valkeniersvogels niet meer opgehaald door de eigenaar.
Ook andere roofvogels werden succesvol gerevalideerd zoals een Europese oehoe, wespendief, een nest buizerds en een Europese torenvalk, waar ze met enige trots op terugkijken.
“We krijgen hier heel wat nestjongen binnen die uit het nest gevallen zijn of die bij hun eerste vliegpogingen in de problemen geraken. Velen worden gewond door het verkeer, kat, hond of zijn in een prikkeldraad terecht gekomen. Hier in een kooi oefenen ze hun laatste vleugelslagen naar de vrijheid”, zegt de gids nog.
Een havik was ook te gast in het centrum, doordat hij zich had vastgevlogen in een voetbalnet boven een goal. Hij had lichte verwondingen aan een vleugel. Een buizerd werd als uitgeputte roofvogel binnengebracht, maar is reeds flink aangesterkt, hij ontbreekt zijn handpennen om een perfecte zweefvlucht uit te oefenen.
Enkele bosuilen werden als kuiken binnengebracht. Na een periode van dwangvoederen in een couveuse werden ze in een box gehouden tot ze zelfs hun muis aten. Nadien kregen ze de gelegenheid om hun vlieg- en vangkunsten te oefenen in een grotere volière. Deze maand oktober worden ze nog vrijgelaten, de ideale maand omdat er dan nog graan en maïs geoogst worden en er ratten en muisjes op restjes afkomen, wat een gemakkelijke prooi is. Zo krijgen de bosuilen een goede start in de vrije natuur.
Jaarlijks brengt het opvangcentrum een tal van jonge vleermuizen groot. Ze worden met een speciale melkvervanger grootgebracht in de behandelkamer, waar ze vervolgens insecten leren eten. Eénmaal ze zelfstandig eten, worden ze overgebracht naar een kooi. De vleermuizenkooi is afgezet met muggengaas en aan de buitenkant met volièredraad om de roofdieren op afstand te houden. De jonge vleermuizen leren hier behendig vliegen en waar met een UV-lamp en een buis insecten worden aangetrokken en zo de jonge vleermuisjes leren jagen.
Ook schildpadden komen hier terecht, zoals de Lettersierschildpad Roodwang-, Geelbuik- en Geelwangschildpad. Deze schildpadden werden als verdwaald dier tijdens de warme zomerdagen binnengebracht. In het wild komen zij voornamelijk voor in Midden- en Zuid-Amerika o.a. in Mexico vanwaar zij werden ingevoerd om te verhandelen op de Europese markt. Zoals menig wandelaars ervaren en zien, worden ze door eigenaars die ze beu zijn, gedumpt in de natuur, waar ze bestempeld worden als ‘invasive exoot’ omdat ze schade toebrengen aan de inheemse waterfauna.
Het opvangcentrum SOS Wilde dieren werken samen met de Schildpaddenopvang België en SOS Reptiel om deze dieren op te vangen. Sinds 1997 is er een import verbod op deze schildpadden in de Europese Unie.
Tijdens de hoogzomer stroomden jonge en zieke egeltjes toe op de intensive care. De opvang zat stampvol… maar het woord ‘volzet’ gebruiken ze niet graag. Want elke egel verdient een tweede kans. Dus gebruiken ze al hun creativiteit om elke hulpvraag te beantwoorden. Ook nu nog zijn één op de drie binnenkomende patiënten egels. Iets exotischer was de vraag voor de opvang van in beslaggenomen exotische zoogdieren, o.a. witbuikegels die illegaal gehouden werden bij een particulier.
Voor de rondgang kregen de bezoekers een lijst met vragen waarbij ze met de juiste antwoorden een prijs konden afhalen, dus aandachtig luisteren tijdens de rondleiding was de boodschap. Na de rondgang kon je nog op een overdekt terras genieten van zoete en hartige hapjes of van een verfrissende pint. Ook via de tombola, de ledenwervingsstand en een beestig winkeltje konden de bezoekers de werking van het centrum steunen.
Foto’s en video: ©Chris Noerens
